Ewangelia na dziś – 20 września 2025 | Sobota, 24. tydzień zwykły.

 Słowo Boże na 20 września 2025: Jak wydać stokrotny plon wiary?


Dzisiejsza liturgia jest potężnym wezwaniem do wytrwałości. Przechodzi od majestatu Boga, który „ukaże się we właściwym czasie” (1 Tm 6), przez radosną służbę (Ps. 100), aż do dramatu i triumfu Słowa Bożego w przypowieści o siewcy (Łk 8). Centralnym pytaniem jest: jak sprawić, by nasze serce było żyzną glebą, która nie marnuje Słowa, lecz wydaje obfity owoc?

1. Pierwsze czytanie (1 Tm 6, 13–16)

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

„Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa – Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata – ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu, aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je, we właściwym czasie, błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną...”

2. Psalm responsoryjny (Ps. 100 (99)

„Służcie Panu z weselem, stańcie przed Jego obliczem z okrzykami radości... Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, On nas stworzył, Jego jesteśmy własnością... Albowiem Pan jest dobry, Jego łaska trwa na wieki, a Jego wierność przez pokolenia.”

 Refren: „Stańcie z radością przed obliczem Pana”.

Pełny tekst Psalmu dostepny jest tagże  Biblia Tysiąclecia online.

3. Aklamacja przed Ewangelią

„Alleluja, alleluja, alleluja – Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości”. (Łk 8, 15)

4. Ewangelia według św. Łukasza (Łk 8, 4–15)

Przypowieść o siewcy. Ziarno pada na drogę, skałę, między ciernie i na żyzną ziemię. Jedynie na tej ostatniej wydaje stokrotny plon. Jezus tłumaczy przypowieść: "Ziarnem jest słowo Boże... na żyznej ziemi ci są, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc dzięki wytrwałości."

Refleksja biblijna: Słowo Boże w twoim sercu

Dzisiejsza liturgia to zaproszenie do szczerego rachunku sumienia: jaką glebą dla Słowa Bożego jest moje serce?

  1. Gleba twarda, zmysłowa, zatroskana. Jezus w przypowieści ukazuje trzy typy serc, które marnują Słowo. To serce twarde jak droga (słowo nie zapuszcza korzeni), serce łatwowierne jak skała (radość jest powierzchowna) i serce zatroskane jak ciernie (troski i bogactwa zagłuszają Słowo). Te obrazy demaskują nasze codzienne słabości – brak skupienia, powierzchowność i przywiązanie do świata, które uniemożliwiają wzrost wiary.

  2. Klucz do owocowania: Dobre i szlachetne serce. Jezus nie tylko diagnozuje problem, ale daje też rozwiązanie: dobra i szlachetna ziemia. Czym jest to serce? To serce, które słucha, przyjmuje Słowo z pokorą i co najważniejsze, jest wytrwałe. To właśnie wytrwałość jest kluczem, który odróżnia serce chętne od serca owocującego. Wytrwałość to cnota, która pozwala przetrwać trudności i nie zagubić Słowa.

  3. Wierność, radość, owocowanie. List do Tymoteusza wzywa do „zachowania przykazania nieskalanego... aż do objawienia się” Pana. To wezwanie do wytrwałości w wierze. Psalm 100 jest z kolei wezwaniem do radosnej służby. Prawdziwe owocowanie, o którym mówi Jezus, jest więc harmonią tych trzech elementów: wierności aż do końca, radości w służbie i wytrwałości w przyjęciu Słowa Bożego.


Modlitwa dnia

Panie Jezu, Siewco Słowa, spraw, aby Twoje zasiewy w moim sercu zapuściły korzenie głębokiej wiary. Uczyń moje serce dobrą i szlachetną ziemią – życzliwą, cierpliwą i gotową trwać, aby wydawać obfity owoc. Niech moja służba Tobie będzie pełna radości, a oczekiwanie na Twoje przyjście drogą świętości. Amen.


Podsumowanie: Nie trać Słowa.

Dzisiejsza liturgia (1 Tm 6, Ps. 100, Łk 8) to mocne przesłanie: Słowo Boże jest potężne, ale jego skuteczność zależy od stanu naszego serca. Nie traćmy tego najcenniejszego zasiewu, zagłuszając go troskami czy pozwalając, by powierzchowność odarła je z życia. Bądźmy jak dobra ziemia, która przyjmuje Słowo z pokorą i, dzięki wytrwałości, wydaje stokrotny plon dla Królestwa Bożego.

Komentarze