Ewangelia na dziś – 4 października 2025 | (Łk 10, 17–24).Psalm. Wspomnienie św. Franciszka z Asyżu.

 Słowo Boże na 4 października 2025: Największa radość ucznia.

Przeczytaj Ewangelię na dziś (Łk 10, 17–24) i dowiedz się, co jest największą radością ucznia. Komentarz biblijny na 4 października łączy nadzieję (Baruch) z pokorą (św. Franciszek) i prawdziwym źródłem chrześcijańskiej radości. Dzisiejsza liturgia stawia przed nami fundamentalne pytanie: co jest prawdziwym źródłem twojej radości i dumy? Uczniowie wracają z misji, ciesząc się sukcesami i władzą nad złymi duchami. Jezus, choć potwierdza ich moc, natychmiast koryguje ich perspektywę. Prawdziwa radość chrześcijanina nie płynie z władzy, ale z faktu, że jest się kochanym dzieckiem Boga. Tę prawdę najlepiej ucieleśnia św. Franciszek z Asyżu, którego dziś wspominamy.

1. Pierwsze czytanie (Ba 4, 5–12. 27–29)

Z Księgi proroka Barucha

„Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela! Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie… Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie o was pamiętał. Jak bowiem, błądząc, myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie. Albowiem Ten, który zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym”.

2. Psalm responsoryjny (Ps. 69 (68).

Refren: „Pan wysłuchuje biednych i pokornych”.

„Patrzcie i cieszcie się, ubodzy, niech ożyje serce szukających Boga. Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi”.

Pełny tekst Psalmu dostepny jest tagże  Biblia Tysiąclecia online.

3. Aklamacja przed Ewangelią (por. Mt 11, 25)

„Alleluja, alleluja, alleluja. Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom”.

4. Ewangelia według św. Łukasza (Łk 10, 17–24)

„Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: ‹Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają›. Wtedy rzekł do nich: ‹Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę… Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie›. W owej chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: ‹Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom…›”

Komentarz merytoryczny: Tajemnica prostaczków.

Dzisiejsze czytania wyjaśniają, dlaczego ubóstwo i pokora są drogami do prawdziwego szczęścia, a nie przeszkodami.

  1. Gdzie leży prawdziwa radość? Uczniowie koncentrują się na sukcesie zewnętrznym – na tym, co widzą inni (demony, które uciekają). Jezus natychmiast ich naprostowuje. Mówi, że nadprzyrodzona moc jest narzędziem, ale nie celem. Prawdziwą radością nie jest triumf nad złem, ale gwarancja zbawienia: „lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”. To jest dar miłości i łaski, a nie owoc naszych sukcesów.

  2. Mądrość, która przeszkadza. Jezus w Ewangelii wybucha radością, wysławiając Ojca za to, że objawił tajemnice „prostaczkom”, a ukrył przed „mądrymi i roztropnymi”. Kto to są ci „mądrzy”? To ci, którzy polegają na własnej logice, wiedzy i ziemskiej potędze. „Prostaczkowie” to ci, którzy, podobnie jak dzieci, polegają wyłącznie na Bogu. Są zdolni do całkowitego zaufania.

  3. Lekcja od Franciszka i Barucha. Święty Franciszek z Asyżu jest patronem prostaczków. Porzucił ziemskie ambicje, by żyć w całkowitej pokorze i ubóstwie, a właśnie wtedy Bóg objawił mu tajemnice królestwa i uczynił go jednym z najradośniejszych świętych. Jego życie jest ilustracją Psalmu 69: „Pan wysłuchuje biednych i pokornych”. Księga Barucha daje nam podobną nadzieję: nawet po upadku, Bóg obiecuje „radość wieczną wraz z wybawieniem waszym” – jeśli tylko wołamy do Niego z ufnością.

Modlitwa na dziś

Panie Jezu, dziękuję Ci, że moje imię zapisane jest w niebie. Naucz mnie radować się prostotą wiary i żyć w duchu pokory św. Franciszka. Uwolnij mnie od pychy, która każe mi szukać własnej chwały. Daj mi serce ufne i wdzięczne, abym bardziej ufał Twojej miłości niż własnym siłom. Amen.

Podsumowanie: Radość w zapisanych imionach.

Dzisiejsza liturgia (Ba 4, Ps. 69, Łk 10) to spójne przesłanie: nie pozwól, by sukcesy (nawet duchowe) stały się dla ciebie pokusą. Prawdziwa radość i chwała płynie z pewności, że jesteś dzieckiem Boga zapisanym w niebie. Postawa pokory i prostoty – którą tak pięknie żył św. Franciszek – jest kluczem do objawienia Bożej mądrości i do tej wiecznej radości.

Komentarze

Prześlij komentarz