Ewangelia na dziś – 5 października 2025 | Psalm z komentarzem. Siła wierności i pokory.

 Słowo Boże na 5 października 2025: Siła wierności i pokory.

 Przeczytaj Ewangelię na dziś (Łk 17, 5–10) i odkryj, dlaczego wiara jak ziarnko gorczycy ma moc, a pokorna służba jest naszą codzienną powinnością. Komentarz biblijny na 5 października o cierpliwości (Habakuk) i odwadze (2 Tymoteusza). Dzisiejsza liturgia prowadzi nas przez trzy fundamentalne lekcje życia chrześcijańskiego: cierpliwość w próbach, odwagę w świadectwie i pokorę w służbie. Uczniowie proszą Jezusa o „dodanie wiary”. On odpowiada, że nie ilość, lecz jakość wiary jest kluczem, a potem uczy, że po dokonaniu wszystkiego, co nam zlecono, musimy pozostać w postawie „sług nieużytecznych”.

1. Pierwsze czytanie (Ha 1, 2–3; 2, 2–4)

Z Księgi proroka Habakuka

„Jak długo, Panie, mam wzywać pomocy — a Ty nie wysłuchujesz? (…) Dlaczego ukazujesz mi niegodziwość i przyglądasz się nieszczęściu? (…) I odpowiedział Pan: ‹Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności›.”

2. Psalm responsoryjny (Ps. 95 (94).

Refren: „Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie”.

„Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu… Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem… Obyście usłyszeli dziś głos Jego: «Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa».”

Pełny tekst Psalmu dostepny jest tagże  Biblia Tysiąclecia online.

3. Drugie czytanie (2 Tm 1, 6–8. 13–14)

Z 2 Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

„Najdroższy, przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie… Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego… lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą!”

4. Ewangelia według św. Łukasza (Łk 17, 5–10)

„Apostołowie prosili Pana: ‹Dodaj nam wiary›. Pan rzekł: ‹Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna… Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”›.”

Komentarz merytoryczny: Od Gorczycy do Nieużytecznego Sługi.

Dzisiejsza Ewangelia jest wezwaniem do radykalnej, i pokornej postawy ucznia Chrystusa.

  1. Moc małej wiary. Apostołowie proszą o „dodanie wiary”, myśląc zapewne, że potrzebują jej wielkiej ilości. Jezus prostuje to: nie liczy się ilość, lecz jakość i czystość. Wiara „jak ziarnko gorczycy” (najmniejsze znane w Palestynie) jest wystarczająca, jeśli jest bezgranicznym zaufaniem do mocy Boga. Jest to zachęta dla każdego, kto czuje, że ma słabą wiarę – liczy się to, by ją w ogóle mieć i zawierzyć ją Bogu.

  2. Sprawiedliwy żyje dzięki wierności. Odpowiedź Jezusa jest doskonale spójna z Prorokiem Habakukiem. Prorok w trudnym czasie pyta: „Jak długo, Panie?”. Bóg odpowiada, że kluczem jest oczekiwanie i wierność: „sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności”. Paweł w Drugim Czytaniu do Tytusa dodaje, że wierność to rozpalenie ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia, a nie ducha bojaźni. Wiara to nie lęk przed porażką, ale cierpliwe trwanie w oczekiwaniu na Boga.

  3. Postawa sługi nieużytecznego. Druga część Ewangelii jest ostrzeżeniem przed pychą. Po dokonaniu wielkich czynów (nawet przenoszenia morwy!) uczeń ma zachować postawę pokory służebnej. Nie możemy rościć sobie prawa do zasługi u Boga. Wykonaliśmy jedynie „to, co powinniśmy wykonać”. Jesteśmy „sługami nieużytecznymi” w tym sensie, że Bóg nie jest od nas zależny. Wszystko, co mamy, jest darem, a nasza praca jest jedynie odpowiedzią na ten dar.

Modlitwa na dziś

Panie, daj mi wiarę, choćby maleńką jak ziarnko gorczycy. Naucz mnie ufać Twojemu słowu, nie zniechęcać się trudnościami, jak Habakuk, i rozpalić w sobie ducha mocy i trzeźwego myślenia, jak radzi Paweł. Naucz mnie służyć z pokorą, pamiętając, że wszystko, co czynię, jest odpowiedzią na Twój dar. Amen.

Podsumowanie: Wierność w oczekiwaniu.

Dzisiejsza liturgia (Ha 1–2, 2 Tm 1, Łk 17) to wezwanie do autentycznej wiary, która jest cierpliwą wiernością w trudnych czasach i pokorną służbą w czasach sukcesu. Nasza moc nie tkwi w wielkich ambicjach, ale w bezgranicznym zaufaniu do Boga, które prowadzi nas do pokornego świadectwa. Żyjmy dzięki swej wierności, bez zatwardzania serca.

Komentarze

Prześlij komentarz